Deze wedstrijd is bedoeld om de existentiële grenzen en het leven van mensen vanuit een ecosysteemperspectief nader te bekijken, waarbij de nadruk ligt op het benadrukken van onze onderlinge verbondenheid. Het is onze hoop dat de prachtige relatie tussen mens en natuur, uitgedrukt door fotografie, tot bloei zal komen en op grotere schaal zal worden gemanifesteerd.

Vanuit het perspectief van de natuur is de mensheid zelf een vorm van hel. Dat komt door de neiging van mensen om alles te objectiveren en te beoordelen volgens hun eigen maatstaven, waardoor ze de intrinsieke orde van de natuurlijke wereld negeren. Deze eenzijdige minachting voor de niet-menselijke elementen om ons heen is een andere vorm van ontkoppeling en isolatie, die gezien kan worden als een definitie van de hel. Desondanks behoudt de natuur een opmerkelijke onbaatzuchtigheid. Ze wordt uitsluitend gedreven door het instinct om te overleven, onbewogen door menselijke perspectieven. Voor mensen lijkt de overlevingsstrijd van de natuur onvergeeflijk en verwant aan het concept van de hel. Wat als we ons perspectief zouden veranderen om de natuur vanuit haar eigen gezichtspunt te zien en een houding zouden cultiveren die in harmonie is met de natuur? Dan zouden we ons realiseren dat de natuur nooit hels is geweest, geen moment.