"Bij het oud papier vond ik acht ‘Moederfiguren’. Mama moest deze tekeningen maken van haar psycholoog om te focussen op haar ademhaling. Het was niks speciaals, zei ze, puur functioneel. Maar dat laat me nog dichter bij haar komen. Haar nonchalance voor deze oefening maakt het nog authentieker. Elke ademhaling is zo persoonlijk als het maar kan zijn, en die van haar is uitgetekend. Als ze er niet meer zou zijn, is geen foto of kledingstuk wat me bij haar terug laat komen. Het is haar ademhaling dat ik vooral zou missen, die dan gestopt is. Al wat je wenst van de gestorvenen is dat ze terug ademen. En bij deze tekening krijg ik haar aanwezigheid van de ademhaling terug in papieren vormen, als Moederfiguren. Het is een letterlijk teken van leven, met een adem gevolgd door pen op papier. Ze ademt bij me." (uit het boek/thesis '27')