Ontwerpvoorstel voor kunstwerk in park aan de rand van Ieper - Westkaaipad: 

Ontwerp voor een bronzen sculptuur, een gedicht in schelpvorm. 

“Noordschote
Een man op de fiets
Geschoeid met schoenen als sporen
Doorklieft de troosteloze omgeploegde akkers
Ongeduldig wacht boer en fietser op de Lente
De boer in de verste verte niet te bespeuren
Zou boer en boerin de Winter niet beminnen”
Gedichtendag 26 januari 2023 – Paulkassei Lambert

o Wat doe je als mens in een kapotgeschoten en vergiftigd landschap als het je thuisplek is?
In de ontmoeting met Paul, de schrijver van het gedicht en fiere Ieperling, wordt me duidelijk hoe gevoelig dit thema nog altijd leeft bij de plaatselijke bevolking: verwaarloosde stukken grond roepen nog altijd een wrang gevoel op en rijten diepe, soms onbewust geworden wonden terug open. Paul laat het me duidelijk voelen: “Beste Christophe daar u geen Ieperling bent kunt u zich moeilijk voorstellen hoe deze plaats er enkele maanden terug stiefmoederlijk bij lag.” 

o Een land vol oorlogsverleden. Bij het bezichtigen ter plaatse en het bezoek aan het ‘In Flanders Fields’ museum, heeft de gruwel die dit landschap, dit land en zijn bewoners hebben doorgemaakt me diep geraakt: Hoe overleef je dit? Hoe bouw je van hieruit opnieuw ‘leven’ op? Het lijkt haast onmogelijk om dit te kunnen, en in elk geval onmogelijk zonder op een of andere manier dit verleden een plaats te geven en ‘mee’ te nemen. Bij uitstek hier, in deze streek, kan je niet om dit stuk ‘zwart verleden’ heen: Paul vertelde me dat er nog steeds ‘diggers’ naar hier komen, om oorlogsmunitie op te graven en te verzamelen. De grond ligt hier nog steeds bezaaid met dergelijk oorlogstuig. 

o Soms kan je niet anders dan vertrekken vanuit ‘datgene wat er is’. Hier concreet in de aarde: oorlogsrestanten. Vaak uit koper of een legering die koper bevat. In de uitwerking van het ontwerp voor dit terrein verwijst het brons (koper-tin legering) naar het fysieke oorlogsverleden in de aardlagen: Smelt het om, en maak er iets nieuws van: een Schelp. 

Een schelp als oervorm
o De schelp als oervorm en oorspronkelijke vorm van leven – laat kinderen hier maar op spelen, en ervaren wat een mens ‘vermag’: omvormen en opnieuw beginnen, met de brokstukken uit een zwart stuk verleden. Zo is ook Ieper heropgebouwd: geen Tabula Rasa zoals in andere slachtoffersteden. Neen, gebruiken, hergebruiken waar mogelijk, en waar nodig hervormen van wat er is. Het is een sterkte, als stad, als gemeenschap, als mens. 

o De schelp als ‘opgerold gedicht’: Noordschote, een dorp onderweg van Ieper naar de zee. De ervaring van een Ieperling in hart en nieren. Hij schrijft een eerbetoon aan zijn land, zijn omgeving. De schelp is een eerbetoon aan hem en alle bewoners van Ieper en omgeving, en daarmee ook een eerbetoon aan de hernieuwbaarheid van leven, telkens opnieuw, telkens weer. 

Een animatie van het concept naar de eindvorm als open schelpvorm is zichtbaar via:
https://www.facebook.com/messenger_media/?attachment_id=200301222609021&message_id=mid.%24cAAAACsLL4xWMxm6MtmGlSjVstK6O&thread_id=100004467403179