Het denken is onze grootste gave en tegelijkertijd de bron van onze grootste dwalingen. Door herinnering en verwachting, zelfreflectie en tijdsbesef hebben wij een geweldig voordeel genoten in de evolutie. 

Dat ijdele denken heeft echter ook geleid tot een pijnlijke kloof tussen wat wij zijn en wat we menen te zijn: toevallig onderdeel, niet middelpunt en doel van het universum.