Dit keramieken werkstuk van Dominique Valcke lijkt me iets wat ik wel op mijn schrijftafel wil hebben liggen. Iets waar mijn blik ongedwongen op valt, wanneer het denken zich slechts moeizaam laat verwoorden en een rustpunt nodig heeft. Ik kan me voorstellen dat het werk op zo’n moment zijn titel waarmaakt en àls het dat doet, ga ik er even met mijn vingers langs.