L’Amore Molesto is genoemd naar de gelijknamige roman van literaire sensatie Elena Ferrante. De figuur die afgebeeld staat, is het hoofdpersonage, Delia in haar kindertijd. Van jongs af aan heeft ze een turbulente band met haar moeder die vaak van thuis wegblijft; zo lijkt het toch voor Delia, die zich verwaarloosd voelt. Heeft dit te maken met een dieper liggend trauma? Zit deze verwaarlozing in haar hoofd? L’amore molesto is een psychologische roman en daarom wordt het personage ook afgebeeld zonder hoofd. Liefde onthoofdt in sommige gevallen, het kan je verwarren en op een dwaalspoor brengen. Daarenboven ontdekt Delia de enorme fysieke gelijkenis in de gelaatstrekken met haar overleden moeder via de foto op haar identiteitskaart. Het verhaal draait immers ook om identiteit en (h)erkenning. Delia wil heel haar jeugd lang niets met haar moeder te maken hebben, laat staan op haar gelijken. Maar eigenlijk wilde ze enkel haar aandacht en affectie. Op het einde van de roman evenwel, komt Delia in het reine met zichzelf, met haar verleden en met haar moeder. Uiteindelijk is ze blij dat ze zichzelf kan spiegelen in de pasfoto en op die manier haar moeder altijd met zich meedraagt in de tekenen van haar gelaat. Schildertechnisch zijn het koudwarm- en lichtdonkercontrast uitgesproken en is het reliëf door de vollere verfstructuur van de oranje partij versterkend t.o.v. de waterachtige achtergrond. De oranje jurk van Delia refereert aan het verjaardagscadeau dat haar moeder voor haar kocht bij de zusters “Vossi” in Napels en symboliseert tegelijkertijd ook de verwrongen moeder-dochter relatie op een metaforisch niveau. De donkere ruimte waarin het meisje is afgebeeld, verwijst naar de kamer waarin Delia zich als kind vaak verstopt, maar het zinspeelt ook op de kelder onder de banketbakkerij waar het drama zich afspeelt dat Delia voor het leven heeft getekend…