Voor de serie KUS.SEN #naturalia vormen de op het erf gevonden materialen de basis. In een transitie van de vormen wordt de vergankelijkheid van de natuur verbeeld. Om te blijven koesteren zijn de overblijfselen als een relikwie op een linnen kussen uitgestald. Dit staat symbool voor respectievelijk verering en schoonheid.

Het fragiele karkas van een vogeltje rust op een bedje van antieke lapjes, waarvan het oudste stukje zeker uit de achttiende eeuw dateert.