De stoelenserie, geschilderd met acrylverf en kleurpotlood, viert de schoonheid en ontroerende poëzie van banale versleten gebruiksvoorwerpen en hebben verhalende titels als ‘Bench on Which Grandmother took a break from a Walk’ en ‘Should Have Used Duct Tape’.  Vindevogel schildert op geplooid en gebruikt papier om het belang van imperfectie te beandrukken en op klein formaat, wat bijdraagt aan het poëtische karakter van het werk. Elke stoel vertelt zijn eigen unieke verhaal. Deze stoelenserie geeft de boodschap dat een versleten voorwerp soms mooier is dan een nieuw exemplaar en bekritiseert de consumptiemaatschappij waarin we  leven. Vindevogel laat zich, ook in haar schrijverschap, graag inspireren door banale dingen van schoonheid waar anderen vaak aan voorbijlopen. Ze heeft een kinderlijke blik van kijken die zich zowel in haar schrijven als beeldende kunst laat zien. De quote van Simonides (Grieks 556 v. Chr. - 468 v. Chr.) vat haar visie daaromtrent goed samen: De schilderkunst is stille poëzie, en de poëzie sprekende schilderkunst.