Een archief van herinneringen is de inspiratiebron. Herinneringen in de vorm van gevonden objecten, herinneringen vervat in materialen. Onze herinneringen worden steeds gevormd en vervormd. De in flarden in het brein opgeslagen informatie moeten telkens opnieuw verzameld worden waardoor elke herinnering nieuw is en wordt gebouwd in de richting die jij wilt. Het verleden levert het materiaal, maar het heden bepaalt de uitvoering. Elke herinnering bevat dus gaten en is in wezen onbetrouwbaar. Dé waarheid bestaat niet, enkel een perceptie ervan. 

Door het steeds vormen en vervormen van herinneringen met de handen, ontstaat een eigen geheugenpaleis. Als strijd tegen het vergeten. Handen zijn hierbij een essentieel gereedschap waarmee we proberen grip te krijgen op de wereld. Door te denken met de handen, worden ook de herinneringen beïnvloed. Telkens weer wordt een ander beeldend spoor in het brein gekerfd. Deze ge/vervormde herinneringen worden in steeds wisselende associaties en combinaties samen gezet. Zo ontstaan er steeds nieuwe verbindingen, herinneringen en een nieuwe realiteit. 

Gevoelige materialen, kneedbare materialen, verweerde materialen, gevonden materialen, bewerkte materialen worden op een associatieve manier bijeen gebracht. Zij worden verder gekneed, bewerkt, vervormd, vertimmerd waardoor nieuwe betekenissen naar voor geschoven worden. In het onderzoek zijn inhoud, vorm en techniek onlosmakelijk verbonden met elkaar. Een zachte, intieme suggestie, maar niet zonder obstakels of stekels. De kijker wordt bewust gemaakt van de realiteit, de kijk op de realiteit, de afwijking van de realiteit en de omzetting van de realiteit in ruimte en tijd. 

​