Ellen maakt intrigerend werk waarmee ze haar psychische kwetsbaarheid een plaats geeft. Ik hou van het ritme, de plaatsing, de alledaagse elementen, de radarwerken waarmee ze in dit werk nagaat hoe tijd voor haar werkt. Het verleden, heden en de toekomst gebeuren soms tegelijkertijd. Om dat te kunnen plaatsen en verwerken, maakt Ellen bijzondere assemblages en vindt zichzelf daardoor terug.