Bart Spitaels over dit werk: "Humor is voor mij een belangrijk instrument om te kunnen relativeren. Het haalt me uit mijn hoofd en het maakt het kind in mij los. Ook in kunst kan ik humor appreciëren. Het kan me intens gelukkig maken. De tekening van Jade Kerremans is voor mij zo een instant gelukje. Meer dan twee dode stukken hout heeft ze niet nodig om het geheel uit te roepen tot een bos. Hoe potsierlijk optimistisch van haar! En of dat nog niet absurd genoeg is, penetreren de takken van de boomstronken elkaars holten. Dat is een kunstgreep die in de natuur niet voorkomt, want het heeft geen enkel evolutionair nut, wel integendeel. Bovendien zijn de boomstronken mooi op gelijke lengte afgezaagd, wat doet vermoeden dat ze klaar zijn voor de kachel. Deze tekening is daarom niet alleen grappig, maar roept bij mij ook gedachten op aan de menselijke neiging tot grootspraak, overal penissen en vagina's in herkennen en grondstoffenschaarste. Net die wildgroei aan betekenissen en associaties maken dit beeld voor mij zo interessant."