Ik zoek al vier jaar naar niets. Een fysicus wist mij te vertellen dat de staat van niets onmogelijk is. Er komt altijd iets tussen, er is altijd iets wat daarbinnen beweegt.

Ik ontdekte onlangs dat in niets iets aanwezig is. Het is een kwestie van de eerste letter kwijt te raken. Vijfenveertig minuten duurde het om die weg te branden.

Mijn vader leerde me als kind de wet van behoud van massa. Niets kan van deze aarde verdwijnen, het neemt enkel een andere vorm aan. Wanneer de vlam een papier raakt, wordt het gereduceerd tot een hoopje as. Het raam staat open, de wind waait door de kamer. De assen verspreiden, lijken te verdwijnen, te mengen.