Mijn moeder op haar 89. verjaardag. Zij was na meerdere beroertes niet meer helemaal bij ons. Iedereen had schaals aan haar gegeven. Die kon zij ten minstens voelen. Ik zei : "Je lijkt wel een eskimo mama!" .."Geen eskimo! " In weerstand gaan kon zij tot het einde! Haar blik is hier en elders. Zij kijkt je aan en kijkt je niet aan. Ik had eerder een uil geschilderd. Daar lijkt deze blik op. Haar handen in haar schoot laten los. Zo ook de herfstbladeren en druiven naast haar. De hibiscus boven haar was een van haar lievelingsbloemen. Deze bloeit voor de laatste keer op. Zij is mooi en zij is er nog. Ageless beauty!