Ik zag hem daar staan, in zijn eentje met een vreemde glimlach om zijn mond, het rokje fladderde op bij elk zuchtje wind en het leek hem niet te deren. Hij genoot ervan, gezien te worden. Ik kreeg het beeld niet meer uit mijn hoofd, kon ik maar eventjes in zijn leven kijken, just lang genoeg om te begrijpen.