Dit project bestaat uit 3 werken, die samen een oproep vormen om tijd te nemen voor mensen te ontmoeten. Het werd oorspronkelijk gemaakt voor een vriendin, die wilde dat mensen op een bank bij haar huis zouden zitten en wat praten. Naderhand werd het ook op een bank vastgemaakt op het parcours van de poëzieroute 'Poëzie in de tuin' in Zerkegem. Een eigen bedachte tekst op rijm nodigt uit via de concrete situatie om te ontmoeten, jezelf neit voorbij te rennen en eindigt in complete nonsens...

De rode letters verwijzen naar de naam van de maker.  :)

"Zit hier even, blaas wat uit,

Kijk, het leven gaat vooruit,

Vijf zes zeven, fluitenkruid."

De toegepaste techniek is machinaal borduren.