Beroepshalve begeleid ik jongeren met leerstoornissen. Vaak hebben mijn beeldende werken dan ook te maken met de kwetsbaarheid van die jongeren en daartegenover hun uitgesproken wilskracht en sterkte. 

Dit werk verbeeldt de jongeren met autisme en hun sterke nood aan een veilige thuishaven, hun cocon.

De materialen waarmee ik werk, versterken de spanning tussen hun wilskracht en hun kwetsbaarheid. De veilige cocon is gemaakt van glas. Glas is erg sterk maar toch o zo broos en breekbaar. De techniek pâte-de-verre - een techniek waarbij glaskorreltjes net aan elkaar smelten - versterkt die broosheid. Het is net alsof hun cocon elk moment kan afbrokkelen, alsof de buitenwereld toch nog invloed heeft op hun veilige plaats. De aanhechting van de cocon bestaat uit een mengeling van zeer fijne garens. De open structuur accentueert de broosheid van het geheel. De boomwortel weerspiegelt het grillige parcours dat de jongeren reeds afgelegd hebben waardoor ze in hun veilige cocon willen kruipen.

Het werk toont de noodzaak aan van een rustige en veilige plek voor jongeren met autisme en de vraag aan de medemens om deze jongeren hun rust te gunnen.