verwikkeld door de dagen
vastgevroren aan mijn bed
de strijd om goed genoeg te zijn verloren
een hoopje niets is wat nog rest

ik vroeg om hulp
tast in het duister
'Het is hier op eigen initiatief'
ik adem verder
hulpeloos
niemand die naar mij luistert

tranen vloeien over mijn wangen
hoe heeft het zover kunnen komen
meegsleurd door de storm
die mij doet verdwijnen
weg van al mijn dromen

naar zoiets als niemandsland
zink ik steeds dieper weg
bang, zo eenzaam
dat ik daar
sterf