Een adembenemende explosie van expressie was het toen ik tijdens een concert in Hasselt Lorenzo Gatto, Belgische laureaat van de Koningin Elisabethwedstrijd voor viool in 2009, het vioolconcerto van Tsjaikovski hoorde spelen. Zijn spel bezat een helderheid en een precisie, een intensiteit aan diepte, die alles wat er in de wereld van de klanken nog meer mocht zijn, volmaakt onwerkelijk liet lijken.