Deze werken maken deel uit van de serie "Replica's", die het geheugen en het posthumane lichaam verkent. Toen ik 14 jaar oud was in 1982, zag ik de film Blade Runner van Ridley Scott voor het eerst. De film had een enorme impact op mij, hoewel ik de diepere niveaus ervan op dat moment niet helemaal begreep. Ik voelde meer een band met de replicanten dan met de echte mensen in het verhaal. Wat me ook fascineerde, was het idee om kunstmatige herinneringen te creëren. Ik geloof dat deze ervaring leidde tot een levenslange artistieke obsessie met geheugen, autisme en de instabiliteit van het verleden.