Het werk van Karin Cleymaet nodigt uit om stil te staan bij wat diep in ons verborgen ligt en dat liefdevol te omarmen en te verzorgen.

De ernst van wat ons tijdens het leven overkomt laat sporen na, in onze blik, onze houding, in ons denken. Vaak rechten we de rug en lijken alle sporen verdwenen, soms worden het littekens.

Haar werk vertelt over die littekens en kwetsuren, twijfels en onzekerheden, over onverteerde pijnpunten uit onze jeugd, bij onze ouders of misschien bij generaties daarvoor.

Traag en doordacht bouwt ze haar werken laag per laag op en "verzorgt" ze verder met natuurlijke bijenwas, zoals de Egyptenaren hun doden balsemden: uit respect, uit liefde.

Ze bedient zich van uiteenlopende technieken en invalshoeken, van doorleefde materialen:  herstellingen in textiel gebruikt ze als metafoor voor onze mentale en fysieke wonden.  

Alles wordt een middel om te communiceren, te delen, en na te denken over persoonlijke en algemene levensvragen.

Het resultaat is een veelzijdig en gelaagd werk, dat balanceert tussen het figuratieve en abstracte, tussen complexiteit en eenvoud.

Karin Cleymaet mijdt bewust het sombere; in de fragiliteit en tederheid van haar werk zit er naast angst en twijfel ook hoop. Het werk gaat over grote gevoelens, die klein getoond worden en zoeken naar intimiteit, maar steeds confronteren.