Het verwondert mij dat vrouwen in tijden van emancipatie zich nog dikwijls in een gouden kooi bevinden. We kunnen alles wat we willen: (ver)zorgen, werken, ontwikkelen, groeien, doorgroeien, ontgroeien, wassen en (rechtopstaand) plassen. Maar willen we dat allemaal wel? Zitten we nu niet vast in een gouden kooi, met handen en voeten gebonden aan alles wat we willen, dromend van de vrijheid die we missen? Sorry, nu moet ik stoppen met schrijven, mijn was wacht.

Goud van jou is een Risoprint reeks in beperkte oplage (50 stuks)