De draad…Mijn navelstreng die steeds opnieuw geweven wordt

Mijn artistieke benadering heeft zich ontwikkeld op het kruispunt tussen schilderkunst en textielkunst. In een bredere benadering van schilderen combineer ik toegepaste kleuren, borduren uit de vrije hand en tekenen op “drop-paper", een flexibel, vezelig membraan dat lijkt op stof. Naast het plastische samenspel creëert deze wrijving een driedimensionaal weefsel. 

De fijnheid van de tekening, de veerkracht van het papier, zijn transparanties, zijn diktes, zijn soepelheid en spanningen creëren een wereld van intimiteit, vol kracht en kwetsbaarheid. 



De draad heeft mijn artistieke identiteit gesmeed, nauw verbonden met mijn identiteit als vrouw. Het is een leidraad, een schakel en een continuïteit. Als een navelstreng weeft het de weg tussen hier en daar, tussen nu en gisteren, tussen mij en  “zij". Toegewezen aan huishoudelijk werk, heeft dit medium, dat zo beoefend wordt door de vrouwen in mijn familie, zich aan mij opgedrongen als een expressiemiddel om gendernormen uit te dagen en kwesties van identiteit en geheugen te onderzoeken. Voor mij is garen zowel overdracht als transgressie. Door de traditionele grenzen van het ambacht op te zoeken, stelt het me in staat om een hybride werk te creëren, vol ambiguïteit, dat de complexiteit van de menselijke ervaring en de sterke en zwakke punten van onze samenleving probeert te onderzoeken. Mijn onconventionele gebruik van dit medium opent de weg voor mij om tradities te herinterpreteren en zo dialogen te creëren tussen het verleden en het heden.



De sterke materialiteit van textiel, zijn esthetische en zintuiglijk potentieel, leiden tot fysiek boeiende werken die in hun structuur de afdruk dragen van het lichaam... mijn vrouwenlichaam.



Het idee van palimpsest loopt als een rode draad door mijn werk:

"Ik teken, ik wis, ik schilder, ik verstop, ik naai, ik knip, ik "naai opnieuw...". Wat overblijft zijn overblijfselen, flarden van verhalen, de transformatie.

Sónia Aniceto

September 2023. 

Vertaald uit het Frans door Erwin Boosten

Hors de Cadre (Out of Frame) is a work that makes palpable the sense of transition. It is in itself a great introduction to a weekend where so many of us mark, celebrate or quietly open up to season of renewal. Leaving a barren land to enter a bountiful one, passing a boundary to be part of the emergence. From the fence that becomes undone as a series of brightly colored threads, Hors de Cadre leaves the constrains of paint to morph into sculpture, leaves figuration to venture into abstraction, leaves the frame to dissolve into a boundless field. Through this transgression, it reminds us of the landscape shaped by lyrical abstraction and color field art.  

Lorena Duran

Curater and founder of  Emerge Converge et Artverbium

Dit werk maakte deel uit van de solotentoonstelling : Territoire (é)mouvants

Partagé, conquis, marqué, connu, vécu, traversé, reconnu, approprié, déplacé, familier. Autant de manières d’habiter le monde qui métamorphosent l’être.

Cette exposition se veut comme une traversée, un voyage parcourant des territoires, des lieux fantasmés, des géographies teintées d’affect. Elle nous invite à multiplier les mondes pour rendre le nôtre plus accueillant.